martes, 18 de maio de 2010

Hai que...

O 17 , onte, pese a todo,  fixen un esforzo e o final estiven no Obradoiro. Poderíamos incidir no de sempre: a guerra de cifras, o aire festivo, que o decreto vai ir adiante si ou si. Porén eu vou cambiar un pouco o discurso.

Primeiro, respecto o acto en si. Levamos catro grandes manifestacións e todo sigue tendo un aspecto de improvisación de última hora que fai menos forte a nosa mensaxe. Sigue a fallar a megafonía. Carlos sigue a aturullarse de mais cos discursos e a prolongalos demasiado. A posta en escena falla. Hai un feixe de organizacións todas polo seu lado e coas súas bandeiras... E todos felices e contentos ata a próxima.
E xa postos: por que hai que cantar o himno co puño en alto?

Segundo: vai sendo hora de cambiar de estratexia. ( E os que escribiron, non digo onde, que todo o que defende isto é un traidor, dígolles que eu estiven o 17, 0 18 e o 17 en Compostela. O 21 non puiden ir porén fixen folga, así que créome lexitimado de sobra para aportar ideas) Hai que facelo xa. seguir a confiar so nas manifestacións esperando que cada unha sexa meirande ca anterior é un suicidio. Con unha soa que sexa inferior en número a anterior os "outros" van abrir unha fenda e tirar dela. Meditemos. O decreto vai saír. E o mundo non pode acabar aí. De feito comeza aí. As distintas organizacións deberían comezar a coordinarse para o post-decreto: asegurar que os pais que perdan as "eleccións" teñan polo menos asociacións culturais en galego cun programa amplo de actividades na nosa lingua para as horas de fóra do colexio. A rede de centros privados en galego é unha utopía que igual non chega nunca. Porén non hai que cruzarse de brazos: hai que poñerse a traballar e ofrecer alternativas aínda que sexa o nivel mais baixo.

Terceiro: o decreto esta redactado non para ser un remanso de paz senón un diktat. Como se vai combinar o dereito dos alumnos: a expresarse libremente no que queiran; coa obriga dos profesores de impartir unha determinada materia nunha lingua concreta? Pois facendo que o profesor se limite a poder falar no que queira. Fóra diso todo o que faga vai ser fiscalizado pola propia administración e polos bífidos. Ergo sería bo ir facendo acopio de cartos, avogados e ánimos para apoiar os que rematen denunciados ou acosados.En vez de seguir indo a Compostela ir a cada centro no que pretendan asoballarnos. 

Para rematar: as manifestacións son como as grandes batallas, e nos so poderemos gañar como as guerrillas.




Ningún comentario:

Publicar un comentario